شد تازه داغ، باز به دل های اهل بیت
تکرار شد مصیبت عظمای اهل بیت
با قلب چاک چاک در آغوش خاک خفت
چارم امام و رهبر و مولای اهل بیت
دردا که شد خموش پس از سال ها فراق
آوای روح بخش مسیحای اهل بیت
بعد شهادتش به همه خلق شد عیان
کورا چه ها رسیده زاعدای اهل بیت
آثار زخم سلسله ها هم هنوز بود
بر عضو عضو آن گل رعنای اهل بیت
این است آن اسیر که هجده ستاره دید
بر نیزه گرد ماه دل آرای اهل بیت
این است آن امام که با دست بسته دید
چون داغ خویش آبله بر پای اهل بیت
این است آن عزیز که آثار سنگ دید
بر ماه روی زینب کبرای اهل بیت
این غیرت اللّهی است که می دید آمدند
زنهای شام بهر تماشای اهل بیت
با تازیانه گشت جسارت به عمّه اش
روزی که سوخت خانه ی زهرای اهل بیت
«میثم» قسم به فاطمه باور نکردنی است
این غم، که در خرابه شود جای اهل بیت
