میلادیه حضرت فاطمه زهرا(ع)

سحر از خانه حبیب خدا                                    نور محبوبه خدا برخاست

از تمام فرشتگان صلوات                                    به جمالش جدا جدا برخاست

نقل تسبیح شد نثار زمین                                 بانگ تکبیر بر سما برخاست

                                 جان هستی فدا بر این مولود

                                   صلوات خدا بر این مولود

تن هستی از او حیات گرفت                              جان اهی جهان فدایش باد

ساکنان زمین بقربانش                                     خلق هفت آسمان فدایش باد

آنکه را مصطفی فداها گفت                                همه پیغمبران فدایش باد

                                   پاره پیکر رسول است این

                                 فاطمه طاهره بتول است این

اوست آن دختر پدر پرور                                    که پدر نیز مادرش گفته

منطق وحی خوانده لیله قدر                              ذات معبود کوثرش گفته

خلق خواند بر او هماره درود                              حق سلام مکررش گفته

                                 بوی عطر بهشت از دهنش

                                  جان احمد درون پیرهنش

بر طواف حریم او از دور                            صد چو موسی بپای جان آید

تا کند کسب فیض از نفسش                   پور مریم ز آسمان آید

نه عجب کز پی زیارت او                          خازن جنت از جنان آید

                        جود و احسان و فضل سشنت اوست

                                آسمان زیر بار منت اوست

جان بکویش گدای خاک نشین                  دال سراپرده محبت اوست

همه هستی ثنای او گویند                      همه عالم گواه عصمت اوست

خاتم انبیا محمد (ع) را                            دیده  آیینه دار طلعت اوست

                                در نگاه رسول صورت او

                                  صفحه لا اله الا هو

 پرده پوشی  که زینت زن                        در لباس حجاب پیدا کرد

آفتابی که ذره اش ز کمال                        رتبه آفتاب پیدا کرد

خضر در وادی محبت او                            تشنه ای بود و آب پیدا کرد

                             حسینیش دو سید عالم

                               زینبینش نکوتر از مریم

سر من خاک پای آن دختر                        که پدر دستهای او بوسد

چهره بر خاک آورد حوری                         تا مگر خاک پای او بوسد

جبرئیل  امین بعرض ادب                         در بیت الولای او بوسد

                            باغ خلد رسول سینه اوست

                               کعبه انبیا مدینه اوست

جسم و جانی که بود از ملکوت                 پای بر چشم خاکیان بگذاشت

یکه بانوی بانوان جنان                             قدم امروز در جهان بگذاشت

تا دهد روی خود بخلق نشان                    لامکان در مکان نشان بگذاشت

                             جلوه ابتداست این دختر

                              آفتاب خداست این دختر

جبرئیل از سوی خدا آید                          تا که در محضرش سلام کند

عقل کل را خداکند مامور                         تا از این دختر احترام کند

گاه خم گشته دست او بوسد                   گه به تعظیم او قیام کند

                               گاه گیر د ببر چو قرآنش

                                 گاه گوید پدر بقربانش

ای خدا جلوه ای ، نبی مرآت                    کیستی تو بتول عذرائی

فاطمه هاجر دو اسماعیل                        مریم یازده مسیحائی

چه بگویم تو را که فاطمه ای                    چه بخوانم تو را که زهرائی

                        مغفرت سائل قیمات تو است

                        هل اتی سوره کرامت توست

آفرینش بدان همه وسعت                        کفه کوچک عنایت تو است            

در بیت الو لا که شعله گرفت                    مشعل مکتب ولایت تو است

بخدا راه گم نخواهد کرد                          هر که در سایه هدایت تو است

                         نیست جز شیعه تو را روز جزا

                           کسی از آتش جحیم رها

هم خدا داشت افتخار بتو                        هم نبی گفت دخترم زهراست

هم کتاب خدات کوثر خواند                       هم علی گفت همسرم زهراست

سید خیل عاشقان فرمود                        من حسینم که مادرم زهراست

                      همه هستی است پای بست شما

                          چشم "میثم "بود بدست شما

(نخل میثم ج1)