مدینـــه مـــــرکـز پیکـــــار نــــابــرابـــر بـــود
علـــی نشــانـه، ولـی جنـگ بــا پیمبـر بـود
بــه حفــظ جـــان علـی فاطمه سپـر گردید
قـــد خمیــــــدۀ او ذوالفقــــــارِ حیـــدر بــود
نگــــاه زینــــب کبــــری بــــه غـــربـت مـادر
نگـــاه فـــاطمه بــر اشـک چشـم دختر بود
رخـی کــه رنــگ جسـارت گــرفت قرآن بود
تنـی کــه روی زمیـــن اوفتـــاد، کـــوثـر بـود
چهـــار کـــودک معصــــوم بــا تنــی لـــرزان
دعـایشان بـه پدر، چشمشـان بـه مادر بود
چهــل نفـــر بـــه ســـر بضعــۀ پیمبـر ریخت
شـــرورتر ز همـــه «قنفـذِ» ستمگـــــر بــود
بــرای همسـر مـــولا نـــه خــانـه، نه کوچه
«مدینه» و «اُحد» و قبر «حمزه» سنگر بود
خــدا گـواست کـه یک ضـربه بر تنش نزدند
بــه قصــد کشتـــن او، ضــربـه‌ها مکــرّر بود
بــه فتــح خیبــر و بــازوی شیر حق سوگند
کــه قتــــل دخـــت نبــی، انتقــام خیبر بود
برای فاطمه می‌سوخت از ازل «میثم»
کـه بیـت بیـت کتــابش شــــرار آذر بود
