خوشتر از باغ بهشت است به ما سنگر سرخ

که هم آغوش نگاریم در این بستر سرخ

هر کجا صحبتی از خنده زخم دل ماست

لاله خجلت زده از خاک برآرد سر سرخ

خنده لاله کتابیست که با هر ورقش

می توان ساخت زشرح دل ما دفتر سرخ

به نشاط دو جهان خنده مستانه زدیم

ما که داریم زخوناب جگر ساغر سرخ

آسمان هستی خود را به زمین خواهد ریخت

بینداز این همه در دامن ما اختر سرخ

دست چون موسی عمران سوی آتش بریم

جان خود را نگذاریم سر گوهر سرخ

نفروشیم سخن را به زر سرخ که هست

آذر سرخ دو صد بار به از این زر سرخ

به هر آزاده بود غسل شهادت واجب

که زخون داشت حسین ابن علی پیکر سرخ

منّت قطره آبی زاجانب نکشیم

گر چه در سینه ما سبز شود آزر سرخ

«میثم» از جام شهادت نبری دست طلب

که نمیرد به خدا کشته این سنگر سرخ