خدا حقیقت نور است و مظهرش زهراست

خدا حقیقت نـور است و مظهرش زهراست			نبآی عصـــارۀ قــرآن و کــوثـرش زهراست
چه غم که قلّۀ امکان شود به طـوفان غرق			علـی سفینـۀ‌ نوح است ولنگرش زهراست
بگــو مدینـه شـود حملـه‌ور بـه سوی علی			علی بـه دایــرۀ حملـه سنگـرش زهراست
خـــدا بـه خلقـت پیغمبـــــر افتخــــار کنـد			نبی است مفتخرازاینکه دختـرش زهراست
علـی است حیدر و شد نام نامی‌اش حیدر			زهی که پشت در خانه حیـدرش زهراست
اگـــر ز آیــــــۀ تطهیــــــر پیکــــری سازند			خـدا گــواست کــه روح مطهّـرش زهراست
مگرنه اینکه همه هست و بود بسته به اوست			تمــام هسـت خــدا و پیمبـــرش زهراست
وجـود خواجـــۀ لـولاک نخــل توحیدی است			کـه شـاخه و تنه و ریشه و برش زهراست
چگــونه بیــم کنـــد روز حشـــر از محشـر			کسی کـه نامـه و میزان و محـشرش زهراست
درود بــاد بـه خــاکی کـه گرد چادر اوست			سلام بـاد بـه بحری که گـوهرش زهراست
علی که رکن همـه عـالم است یک رکنش			بــوَد رســـول خــدا رکـن دیگرش زهراست
ز فضــه گــر سخنـی نشنوید غیـر از وحی			بعیـد نیست به قرآن،که رهبرش زهراست
علـی کــه گفـت خــدای ندیــده نستــایـم			شناختـه‌است خدارا که مظهرش زهراست
چگونـــه نــــور نگیــرد بشــــر ز اسلامـش			نبـی کــه دختـــر اسـلام پرورش زهراست
گـــدای فاطمـــه را سلطنت نیـازی نیست			کسـی کــه می‌دهد از لطف افسرش زهراست
مــرا کتـــاب خــــدا داور اسـت و می‌دانــم			کــه ایــن کتــاب خداونــد داورش زهراست
روا بـــوَد کـــه بـــوَد زیــر سـایه‌اش محشر			کسی کـه روز جزاسایه‌گسترش زهراست
پیمبـــری کـه مکــرر بــه حضـرتش صلوات			یقیــن کنیــد کــه ذکــر مکـرّرش زهراست
کجـــا شـــرارۀ دوزخ بـه شیعـه حمله کند			کــه در بــرابـر شیعــه، بــرابرش زهراست
چنانکــه احمـد و حیــدر به شیعه دو پدرند			مسلـم است دگر،شیعه مادرش زهراست
علـی بــه خـــانـۀ دربسته نیز تنها نیست			سپاه جـان به کف وکلِّ لشکرش زهراست
بــه تیــغ نطـــق و شرار خطابه‌اش سوگند			که ذوالفقار علی‌نطـقِ همسرش زهراست
خــدا گـــواست کـه پـا جـای پای فضه نهد			زنی که چون سخن وحـی،اورش زهراست
مــن از کتـــاب ولایــت جـــز ایـن نمی‌دانم			که این کتاب هم اول، هم آخرش زهراست
کسی که دردل دشمن به حفظ جان علی			ز تازیـانه سیـه گشـت پیکـــرش زهراست
نـه پشـت در، نـه پـس از رحلت رسول‌خدا			علی همیشه به هرعصر،یاورش زهراست

به اشک دیده بخوانید نخل «میثم» را

که او تمام مضامین دفترش زهراست