حیات روح رسول خداست در تن او

فرشته می چکد از رشته های دامن او

کلیدهای تمام خزانه های بهشت

جواهری است که آویخته به گردن او

از آن مزار شریفش همیشه ناپیداست

که گشته گم همه عالم به خاک مدفن او

چگونه دوست زدرگاه او شود نومید

که از کرامت او شرم داشت دشمن او

چگونه نشنود از او پدر شمیم بهشت

که جبرئیل دمد جای گل زگلشن او

به وسعت حرمش نور ماه لازم نیست

که هر دلی است چراغ همیشه روشن او

صحیفه ی دل مولا کتبه ی حرمش

سلام روح محمّد (ص) به مصحف تن او

برهنه پا به حریمش بیا که مدهوشند

هزار موسی عمران به طور ایمن او

یگانه حامی جان بر کف علی زهراست

که گشت چادر خاکی به کوچه جوشن او

قدش قیامت قد قامت محمّد (ص) داشت

که بود چشم نبی محو راه رفتن او

کسی که دم نزند از ثنای او «میثم»

سزد که سرکشد از بامِ چرخ شیون او