فرود آئید یاران وعده گاه داور است اینجا

بهارستان سرخ لاله های پرپر است اینجا

چه غم گر از منی و وادی مشعر سفر کردید

خدا داند که بهتر از منا و مشعر است اینجا

زیارتگاه کلّ انبیا تا دامن محشر

مزار و قتلگاه عاشقان بی سر است اینجا

فرو آیید ای یاران در این صحرا که می بینم

ز بانگ العطش غوغای روز محشر است اینجا

فرات از چار جانب موج زن امّا خدا داند

جواب العطش شمشیر و تیر و خنجر است اینجا

رباب از اشک و خونِ دل دو چشم خویش دریا کن

که آب تیر زهر آلوده شیر اصغر است اینجا

به گلباران چه حاجت دشت و صحرا را که می بینم

زمینش لاله گون از خون سرخ اکبر است اینجا

مبادا نام آب آرید ای طفلان معصومم

که سقّای حرم خود از شما تشنه تر است اینجا

علم افتاده من تنها و اطرافم پر از دشمن

سرو دست علمدارم جدا از پیکر است اینجا

برادر با تن عریان به موج خون و می بینم

که کعب نیزه عرض تسلیت بر خواهر است اینجا

سزد دعوت کنم در کربلا پیوسته «میثم» را

که او را شور و حال و اشگ و سوز دیگر است اینجا