ای حـر تـو از این پیش‌تر بودی حسینی

حتـی تـو در صلب پدر بودی حسینی

دیشب دعـــا کـردم کـه پیش ما بیایی

آخـــر تــو نــه حـر یزیــدی حـر مـایی

پیـش از ولادت مــا دلت را بـــرده بودیم

بر تـو بشـارت از بهـشت آورده بودیم

در کــوثر رحمت شنــاور گشتی ای حر

زهرا دعایت کـرد تـا برگشتی ای حر

مــا بــر گنـه‌کـاران در رحـمت گشـودیم

روزی که تو بـا ما نبودی، بـا تـو بودیم

با دست عفوخود به پایت گل فشاندیم

تو دوستی،ما دشمن خود را نراندیم

با ما شدی دیگر ز خود، خود را رها کن

خـــون گلــــویت را نثـار خـاک مـا کن

هـرچنـد بــد کـردی، خریدارت منم مـن

دراین جهان وآن جهان یارت منم من

تو خار، نـه! تو شاخـۀ یـاس من استی

تو حر عاصی نه!تو عباس من استی

تـــو جــان‌نثـــار عتـــرت پیغمبــر استی

در چشم من دیگر علـیِِِِِِِِِِِّ اکبر استی

امــروز، دیگـر مـا تـو هستیم و تـو مایی

تنهـا نـه در مـایـی در آغـوش خدایی

گفتــم: بـــرو! مــادر بگـریــد در عــزایت

مـادر نه! من می‌گریم امـروز از برایت

وصف تــو را بــایــد کنــار پیکـرت گفت

آری تو حری همچنان که مادرت گفت