از خـــــداوندگـــــار حــــــی ودود
بـه تـو یــا فــاطمه سـلام و درود
ذات داور ز خشــم تــو در خشـم
قلـب احمــد بـه وجـد تـو خشنود
وای اگــــر روز حشــــر، یــــازهـرا
رو بــه حشــر آوری بـه روی کبود
فــــاطمـه پــــارۀ تــن پـــدر است
پـــدرت بـــــارها چنیـــن فـــرمـود
در عــــــزای پـــــدر همـــه دیـدند
خـــانه‌ات شد سیـاه‌پوش از دود
بـــا کـــه گـــویم کـه بر تو آوردنـد
بــار هیـــزم بـه جـای عنبر و عود
حملـــۀ دیـــــو و آستــــانـۀ حـــور
خــــانـۀ وحــــی و آتـــش نمــرود
جــان مـــادر! کجــا زمین خـوردی
کــه شـــده چــادر تو خاک آلود؟
بـــارهــا، بـــارهــا تـــو را کشتنـد
اجــر و پــاداش مصطفـی این بود
تــو علــی را سپــر شــدی کـآمد
بـر تنت ضــربـه روی ضــربـه فرود
بـــه پیمبــر قســم! ز دست خـدا
دست بشکستۀ تو دست گشود
تو چراغ هدایتی زهرا
تو حیـات ولایتی زهرا
