امروز جمعه ، ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
کـــرم الله بـــه اربـــاب کـــرم بـــاد مبـــارک

کـــرم الله بـــه اربـــاب کـــرم بـــاد مبـــارک

حــــرم االله خداونــــد حــــرم بــــاد مبــــارک

ذکــر توحیــد بــه لــب هــای صــنم بــاد مبــارک

قَــــدم آینــــة حســــن قــــدم بــــاد مبــــارک

حــرم از نــور خداونــد شــده منجلــی امشــب

چــاه زمــزم شــده در زمزمــة یــاعلیaامشــب

حـرم از شـوق گریبـان ، نـه ! بگـو سـینه دریـده

حجــر از شــوق بــه دیــوار حــرم چهــره کشــیده

حجـر ! هجـران شـده طـی لحظـة دیـدار رسـیده

چـــار رکـــن حـــرم الله ! بخوانیـــد قصـــیده

حــرم ، امشــب حــرم االله شــد و محتــرم آمــد

ای صفا غـرق صـفا شـو کـه صـفای حـرم آمـد

حــرم خــاص خــدا گوشــه ای از قصــر جلالــش

صــلواتی کــه خــدا گفتــه ، بــه پیغمبــر وآلــش

بــه علــی ابــن ابیطالــب اوصــاف کمــالش

ســورة نـــور بخوانیــد بـــه خورشــید جمـــالش

ای بتـــــان حـــــرم االله بخوانیـــــد ثنـــــایش

همگــان ســجده بیاریــد بــه خــاک کــف پــایش

آســمان لحظــه بــه لحظــه شــده پروانــة کعبــه

خانــــهزاد ازلــــی آمــــده در خانــــة کعبــــه

ســر زده شــمس ولایــت بــه ســرِ شــانة کعبــه

پــر شــده کعبــه ز بــوی خــوش ریحانــة کعبــه

طـــایر روح رســـل بـــال زنـــد دور و بـــر او

آســمان دور حــرم گشــته ، حــرم ، دور ســر او

مــادر کعبــه بیــا کعبــه بــود چشــم بــه راهــت

حجرالاســـود مـــا مـــیکنـــد از دور نگاهـــت

تــو ســپهر شــرف و مجــدی و نــوزاد تــو ماهــت

تــو پنــاه حرمــی ! ای حــرم مــا بــه پناهــت

حـــرم خـــاص خـــدای احـــد دادگـــر تـــو

روز آغـــاز ، بنـــا گشـــته بـــه نـــام پســـر تـــو

دختــر شــیر کــه تــو مــادر شمشــیر خــدایی

مــادر کعبــه و حجــر و حــرم و ســعی و صــفایی

قــدمت بــاد گرامــی بــه حــرم آی کــه مــایی

بــه حــرم آی کــه بــر حرمــت کعبــه بفزایــی

تـــا بداننـــد همـــه منزلـــت و قـــدر و بهایـــت

مـــا ، در از ســـینة دیـــوار گشـــودیم برایـــت

پــای تــا فــرق پــر از نــور خداونــد جلــی شــد

میهمـــان حـــرم خـــاص خـــدای ازلـــی شـــد

تا کنون بنت اسـدd بـود ، کنـون اُمولـی شـد

غــرق دیــدار خداونــد زدیــدار علــیaشــد

رو بــه رو شــد بــه حــرم آینــة روی خــدایش

پســری زاد کــه جــان همــه عــالم بــه فــدایش

پســری زاد کــه پیوســته حــرم گفــت ســلامش

ســجده کردنــد بتــان بــر قــدم عــرش مقــامش

چــار ارکــان حــرم یکســره خواندنــد امــامش

آمد از هر نفسی بـوی محمـد بـه مشـامش

بــه فلــک دســت دعــا و بــه زبــان شــکر الهــش

به دو لب داشت تبسم به علی aبـود نگـاهش

فاطمه dذکر بگو ما به تو دادیـم علـی را

علـــی آن آینـــة حســـن خـــدای ازلـــی را

علــی a آن مظهــر ذات احــد لــم یزلــی را

غــرق در بوســه کــن از جانــب مــا روی ولــی را

آبـروی حجـر و حجـر و مقـام و حـرم اسـت ایـن

قدمش بـاد مبـارک کـه مبـارک قـدم اسـت ایـن

صـــلوات شـــب روز و ملـــک و حـــوری و آدم

صـــــلوات همـــــه ارواح رســـــولان مکـــــرّم

صــلوات همــه هســتی صــلوات همــه عــالم

صـــلواتی کـــه فرســـتند بـــه پیغمبـــر اکـــرم

صــلواتی کــه خــدا گفتــه بــه پیغمبــر و آلــش

بـه علـی ابـن ابیطالـب و خورشـید جمـالش

این علی کیست که نفس نبوی خوانده خـدایش

این علی کیست که حق کرده تکلـم به صدایش

این علی کیست که خود وحی الهی است ندایش

این علی کیست که شد حضرت صدیقه فـدایش

همه دیدند بشر هست و بشر مثل علی نیست

همه گفتند علی کیست ؟ علی کیست ؟ علی کیسـت؟

یا علی ای همه شبها شـب مـیلاد وجـودت

ای خــدا مفتخــر از نیــت و تکبیــر و ســجودت

تــو همــان عبــد خــدایی کــه خداونــد ســتودت

ز نبـــی بـــاد ســـلامت ، ز خـــدا بـــاد درودت

نخــل میــثم ثمــری غیــر ثنــای تــو نــدارد

چـه نـدارد کـه بـه جـز مهـر و ولای تـو نـدارد

کعبــه ! حلــول نــور ، مبــارک بــه دامنــت

پیــــراهن ســــیاه ، بــــرون آر از تنــــت

امشــب تــویی و حســن خداونــد ذوالمنــت

آمـــد زمـــان ســـورة توحیـــد خوانـــدنت

بـت هـا ! سـرود نـور بخوانیـد بـا علـی

ای سنگ های کعبه ! بگوییـد یـا علـی

امشـب حـرم بـه عـرش خـدا نـاز مـیکنـد

آغوش خـود بـرای علـی a بـاز مـیکنـد

آهنــگ یــاعلی اســت کــه آغــاز مــیکنــد

راز نگفتــه بــا علــی ابــراز مــیکنــد

ای کعبــه بــاز زنــدگی از ســر گرفتــه ای

جان محمدiاست که در بـر گرفتـه ای

این طفـل نیسـت شـیر خداونـد اکبـر اسـت

این روی حـی سـرمد و پشـت پیمبـر اسـت

این دست داور است کـه برخلـق یـاور اسـت

ایـن صـاحب لـوای خـدا روز محشـر اسـت

ای کعبه این علی است حضـورش قیـام کـن

میلاد حیدرa است به حیدرa سـلام کـن

بنت اسد تو مادر جان محمـدی

امشــب بــه خانــة پســر خــویش ســر زدی

تـــو میهمـــان خـــاص خداونـــد ســـرمدی

ام الائمــه ! مــادر کعبــه ! خــوش آمــدی

ای کعبـــه از ولادت طفـــل تـــو منجلـــی

این خانه را خلیـل بنـا کـرده بـر علـی

بــــازآ کــــه آرزوی حــــرم را بــــرآوری

بــازآ کــه از بــرای حــرم حیــدر aآوری

بــازآ کــه بــاز بــت شــکن دیگــر آوری

بـــازآ کـــه آفتـــاب خـــدا منظـــر آوری

بــازآ کــه کعبــه را پســرت ســرفراز کــرد

این خانه بـر خـوشآمـد تـو سـینه بـاز کـرد

بنهــاد پــا بــه خانــه معبــود بــا علــی

در هر نفس قدم به قدم گفـت یـا علـی

بت ها صدا زدند همـه یـک صـدا علـی

از چار رکن گشـت بلنـد ایـن نـدا علـی

یک لحظه ماه فاطمه dبرقع ز رو گرفـت

تــا صــبح روز حشــر حــرم آبــرو گرفــت

ای کعبــه از ولادت تــو محتــرم علــی

ای حرمت تو کرده حـرم را حـرم علـی

وقتی به چشم کعبه نهـادی قـدم علـی

کعبه به بام عـرش خـدا زد علـم علـی

سوگند میخـورم بـه خداونـد یـا علـی

کــز عــرش برتــر اســتی و از کعبــه افضــلی

حـج و زکـوه و صـوم و صـلوه و قیـام ، تـو

حمد و رکوع ، سـجده ، تشـهد ، سـلام ، تـو

زمزم ، تو ، سعی هم تو ، صفا ، تو ، مقام ، تو

تکبیر ، تو ، طـواف ، تـو ، بیـت الحـرام ، تـو

این نکته از نبی شده اعـلام ، یـا علــی

اصـلاً تـویی تمـامی اسـلام ، یـا علــی

ای جبرئیـــل بهـــر تـــو آورده ذوالفقـــار

بــر لیلــه المبیــت تــو حــق کــرده افتخــار

کـرده بـه راه خـتم رسـل ، جـانِ خـود نثـار

تــو یــارِ یــار بــودی از اول ! نــه یــار غــار

تــو بــر دفــاع خــتم رســل پــا فشــرده ای

دور رســول گشــته نــود زخــم خــورده ای

آن مدعی که چون بـز کـوهی فرارکـرد

ننــگ فــرار را بــه جهــاد اختیــار کــرد

تــرک نبــیiبــه معرکــة کــارزار کــرد

خود را نهـان بـه پـیچ و خـم کوهسـار کـرد

میدیـد رزم تـو ز یسـار و یمـین علـی

میگفت بـر شـجاعت تـو آفـرین علـی

بــا فخــر کائنــات ، بــرادر فقــط تــویی

در روز حشــر ســاقی کــوثر فقــط تــویی

اسلام شاهد است که حیدر فقط تـویی

واالله جانشــین پیمبــر فقــط تــویی

آنــــان کــــه مــــد عی مقــــام پیمبرنــــد

از خــاک قنبــر تــو در ایــن عرصــه کمترنــد

هرگز کسی به غیر تو حیـدر نمـیشـود

مـــرد فـــرار ، فـــاتح خیبـــر نمـــیشـــود

بیگانـــه ، بـــا رســـول بـــرادر نمـــیشـــود

جز تو ، به شـهر علـم ، کسـی در نمـیشـود

بگـــذار تـــا رود بـــه ســـر دارهـــا ســـرم

مــن خــاک پــای میــثم تمــار حیــدرم