حضرت عباس

از گلستان ولایت خبر آمد خبر آمد (ولادت)آسمانا غرق در گل بوسه کن امشب زمین را(ولادت)سپاه عشق را یار آفریدند(ولادت)ای سرا پا حسین یا عباس خورشید بَرَد سجده به خاک در عباس افتاد چرا دیر به پایت سر و دستم عباس یعنی شمع جمع هاشمیون دسته گل های خدا تشنه و سقا بی آب ای بحر سوخته به لب آب العطش دلدادة ذریة زهراست عباس دوبیتی ها ای لشکر حق را سر و سردار اباالفضل آب با عباس: ای به دست خدای داور دست من عبد و برادر حسینم سقّا بـه غیر خون جگر در بصر نـداشت دریـا کشیـد نعـره، صـدا زد مرا بنوش دوبیتی ها ساقی لب تشنگان زادۀ ام‌البنین درد من و درمان تو، یا حضرت عباس آتش بگیری ای آب، آتش زدی به جانم دوبیتی در عالم وهم آمدم این صحنه پدیدار بحر طویل حضرت ابوالفضل خطری می‌کنم از فتنۀ شیطان احساس ای از همــه انبیــا درودت آسمان امشب ز دامن جای گل ریزد ستاره (ولادت)چشم و دست و دل و بازوی علی داری تو (مدح)مادر عباس! حیدر بهر حیدر زاده‌ای (ولادت)مادر ماه بنی‌هاشم! قمر آورده‌ای (ولادت) سرم چه قابل خاک تو سر کجا تو کجا؟ ای نخل ادب، ثمر مبارک! (ولادت)بحر طویل در ولادت حضرت ابوالفضل علیه السلام ای بام صبح، خورشید، ای شب، سحر مبارک (ولادت)گلزار زمین خوب تر از خلد برین است(ولادت)صفحات اماکن به هلال شعبان عاشقان یار آمده یار آمده یار آمده امشب از برج ولایت جلوه گر شد ماه دیگر حرم هشت ذیحجّه در سال شصت من کیم روی حقایق من کیم من پشت دینم(مدح)گویند فقیری به مدینه به دلی زار مرا امام انس و جان گفته اند هزار بار گر افتد به خاک پای تو دستم مصحف مولا امیرالمؤمنین عبّاس من ای سرو خفته در چمن عبّاس من عبّاس من هماره تا که خدا را بود ز خلق سپاس یابن امّ البنین سلام سلام ای سرو همیشه راست قامت ای دوخته به گلشن حسنت بهار چشم من که باشد بر جگر دائم شرار آتشینم ای گهر بحر کمال علی در خیمه نیست جان عمو آب آب آب حلّه ام احرام خون تلبیه ام زمزمه ای لشکر حق را امیر عبّاس سدره و طوبی به دامان زمین افتاده بود نه آن طاقت که برگردم تنت بر جای بگذارم گل زهرایی باغ ولایت، یاس آوردی(ولادت)الا ملائکه ریزید بر زمین گلِ یاس( ولادت )امشب از بیت علی بوی گل یاس آمد(در ولادت حضرت عبّاس )عبّاس کیست، قلبه ی دل، کعبه ولاست قلم در صفحه وصف یاس بنویس ای همه عالم گدای دست تو تشنه گان یم لا، موج بلا را سپرند من آسمان نور و عبّاس آفتابم(توصیف حضرت عبّاس علیه السلام از زبان امام حسین علیه السلام)گلو تفتیده، لب خشکیده، چشمم گشته دریایی به گوشم از دل دریل صدای آب شنیدم آل عصمت را نفس ها شد شرار از تشنگی ماه در خون خویش گشته خضاب!میان آب دریا سوختم من(میان آب دریا سوختم من)تو شیــر شیــرخداونـد اکبــری عباس آب از خجـالت لـب خشک تـو آب شد طلایـه‌داری و سـرلشکـری و سقـایی ای از همه انبیا درودت نه از خدا نه ز پیغمبرش حیا کردند ماه انجمن ندیده است به زیبایی تو تو وجه الله را وجهی تو ثارالله را جانی تو شیر شیر خداوند اکبری عباس طلایه داری و سر لشکری و سقایی اب از خجالت لب خشک تو اب شد شبی از خویشتن سفر کردم