امروز شنبه ، ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
فضل تو هر جمله از صد عقد گوهر بهتر است

 

 

فضل تو هر جمله از صد عقد گوهر بهتر است

بذل تو هر ذرّه از خورشید خاور بهتر است

چهره ات از آفتاب و ماه گردون خوب تر

قامتت از قامت سرو و صنوبر بهتر است

نار قهرت زآتش قهر سقر سوزندهتر

سایۀ لطف تو از دامان مادر بهتر است

حلقۀ زنجیرت از زلف نگاران خوب تر

خاک پای ناقه ات از مشک و عنبر بهتر است

نام شیرینت علی و کنیه ات زین العباد

مهرت از جانی که بازآید به پیکر بهتر است

گوشۀ ویرانه از فیض مناجات شبت

از منی و سینۀ سینا و مشعر بهتر است

گر خورد پیوند با اشک مناجات شبت

قطره های اشکم از دریا و گوهر بهتر است

دشمنم گر با تو ریزد طرح مهر و دوستی

دوستش دارم به چشمم از برادر بهتر است

گر تو آتش بر سرم ریزی عدو آبم دهد

کافرم گر آب از او بستانم آذر بهتر است

رفتنم بی تو به گلزار جنان باشد خطا

ماندنم پیش تو در صحرای محشر بهتر است

من چه گویم در ثنایت ای علی بن الحسین

گفتن مدح تو با نطق پیمبر بهتر است

دشمنان گویند با من دوستی با تو کفر

من پاسخ گویم از خصم تو کافِر بهتر است

فاش گفتم گویم کز همه طاعات حق

دشمنی با دشمن اولاد حیدر بهتر است

گرد بادی کز زمینت می وزد بر آسمان

از دم صبح و نسیم روح پرور بهتر است

جنّتم باب البقیع تواست یا باب المراد

کز بهشت و هر چه در آن است این در بهتر است

خشم تو زقوم و مهرت کوثر از جام علیست

بر عدو زقّوم و بر ما جام کوثر بهتر است

در تولاّی شما فانی شدن عین بقاست

ترک جان این جا زجان ترک سر از سر بهتر است

تو همای عرشی و ما طایر بی بال و پر

دل نوازی هما از مرغ بی پر بهتر است

گر چه یکسان است با خاک مدینه تربتت

پیش من از کعبه آن قبر مطهّر بهتر است

تا که از تکرار مدحت کام جان شیرین شود

در دهان وصف تو چون قند مکرّر بهتر است

یوسف یعقوب اگر سوی بازار شام

فاش گوید یوسف زهرای اطهر بهتر است

روبه روی خاک پای ناقه ات بگذاشتن

از مقام سروری بر هفت کشور بهتر است

بر مزار بی چراغت یک سلام از راه دور

گر قبولت اوفتد از حَجّ اکبر بهتر است

با وجود زخم زنجیر و جراحات فزون

جسم مجروح تو از روح مطهّر بهتر است

گر چه بستی بر جمال خود نقاب از گرد راه

ماه رخسارت زصد مهر منوّر بهتر است

اشک چشمانت زمروارید غلطان پاک تر

خون ساق پات از یاقوت احمر بهتر است

رنج راه و طعن خصم و کام خشک و چشم تر

در رضای حق، بلا، هر چه فزون تر بهتر است

گر بود دار بلا (میثم) سزای حرف حق

چوب خشک دار ما از نخلۀ تر بهتر است