میلاد مولای متقیان حضرت علی (ع)

عطر نفس باد صبا باد مبارک                                      خرم شدن ارض و سما باد مبارک

انوار اللهی به فضا باد مبارک                             دیدار خداوند به ما باد مبارک

ای اهل ولا عید شما باد مبارک                         میلاد علی شیر خدا باد مبارک

                                 امروز چرا کعبه سر از پا نشناسد

                              مبهوت خدا گشته و خود را نشناسد

ای حو ر و ملک دور حرم را ، هله گیرید                آرام و قرار از دل هر قافله گیرید

در طوف حرم راه به هر سلسله گیرید                  از حی تبارک و تعالی صله گیرید

تا چند در اطراف حرم هلهله گیرید                       از فاطمه بنت اسد فاصله گیرید

                             پیشانی طاعت همه بر خاک گذارید

                             از شوق چو دیوار حرم خنده برآرید

خورشید فروزنده چراغ شب تار است                   یا ماه سما سوی زمین راهسپار است

آغوش حرم منتظر مقدم یار است                        او را چه قرار است که بی صبری و قرار است

زمزم همه در زمزمه وصف تنگار است                    یا آیینه آب روان آینه دار است

                                 مهمان خدا آمده با گنج نهانی

                               آغوش زهم بازکن ای رکن یمانی 

پاکیزه زنی سوی حرم گشته روانه                       در خانه حق آمده با صاحب خانه

لبخند زنان آن صدف در یگانه                                         بر تیغ غمش قلب حرم گشت نشانه

تا گوهر مقصود برد سوی خزانه                            گردیدن دور حرمش بود بهانه

                             رکن و حرم و حجر چشم گشودند

                             با ذکر علی منتظر فاطمه بودند

ای مردم مکه همه از دور حرم دور                        کامد به حرم فاطمه با عارض مستور

در پیش رویش خیل ملک ، پشت سرش حور          الله که یک پارچه شد بیت خدا شور

گردید حرم دور سرش با دل مسرور                     برخواست ندا، کی همه سر تا بقدم نور

                               ای مادر مولود حرم این حرم از توست

                              بشتاب به کعبه که حرم محترم از توست

گل بود که می گشت ز افلاک نثارش                   دل بود که بود از هه سو آینه دارش

تبریک بر آمد زیمین و ز یسارش                         از نور گل انداخت گل انداخت عذارش

یکباره بهم درد چنان داد فشارش                       کافتاد ز پا ،رفت ز کف صبر و قرارش

                                سر تا بقدم زمزمه  و ذکر و دعا بود

                              دستیش بدل دست دگر سوی خدا بود

یارب بتو و روح رسولان مکرم                             یا رب به خلیل الله ،این بیت معظم

یا رب به مقام و و حجر الاسود و زمزم                          یا رب به همین طفل که با من شده همدم

طفلی که ز اجداد و ز آباست مقدم                   طفلی که طفیلیش بود عالم و آدم

                            امشب به من خسته و درمانده نگاهی

                               از دوش دلم بار تو بردار الهی

از گریه او بیت خدا را خطر آمد                                   با ناله او ناله ز حجر وحجر آمد

وز چشمه زمزم همه خون جگر آمد                   آه از دل و جان بر لب مرغ سحر آمد

ناگاه فروغی ز حرم جلوه گر آمد                       تسبیح خدا از دل دیوار بر آمد

                            کی فاطمه در ، بر تو ز دیوار گشودیم

                                 ما منتظر مقدم والای تو بودیم

باز آی بر بام حرم لاله ببارد                               باز آی که دیوار ز دل خنده ، بر آرد

باز آ که حجر بوسه بپایت بگذارد                        بازآ که کسی مثل تو فرزند نیارد

بازآ که ملک سر بقدومت بسپارد                       باز آی که این خانه تعلق به تو دارد

                                از دوری تو آمده جان بر لب خانه

                             بشتاب سوی خانه تو ای صاحب خانه

 وارد به حرم در پی آن طرفه صدا شد                           دیوار بهم آمد و مهمان خدا شد

جز حق نتوان گفت در آن خانه چها شد               حق است بگویم که خدا چهره گشا شد

 بیرون حرم ناله و فریاد بپا شد                          در مکه مگو ، غلغله در ارض و سما شد

                                   گفتند همه عصمت الله صمد کو

                                ای کعبه بگو فاطمه بنت اسد کو

چشم همگان سوی حرم بود هماره                            نه تاب تحمل به کسی نه ره چاره

دیگر همه از بیت گرفتند کناره                         بعد از سه شب و روز بر آن بیت نظاره

دیوار بهم آمد و شد باز دوباره                                   تابید ز دیوار حرم ماه و ستاره

                                ناموس خدا آن صدف در یگانه

                            از خانه برون آمده با صاحب خانه

این کودک نوزاد و یا آیت عظماست                     این طفل بود یا پدر آدم و حواست

این کشتی نوح است نه نوح است نه دریاست           این نفخه روح است نه روح است نه عیساست

این جلوه طور است نه طور است نه موساست      این شیر خدا این علی عالی اعلاست

                           ای گشتهز شوقش همه لبریز ، محمد

                              جانت ز سفر آمده برخیز محمد (ع)

این روح خدا در بدن توست محمد (ع)                            این جان دو عالم بتن توست محمد (ع)

این همدم شیرین سخن توست محمد (ع)            این دوست دشمن شکن توست محمد(ع)

این یاور شمشسر زن توست محمد(ع)                این باب حسین و حسن توست محمد(ع)

                                    تا روح بیفزاید و تا دل بستاند

                                بر گوی که قرآن بحضور تو بخواند

ای جان نبی جان دو عالم بفدایت                      جن و ملک و حوری و آدم بفدایت

ارواح رسولان مکرم بفدایت                               صد موسی و صد عیسی مریم بفدایت

لوح و قلم و عرش معظم بفدایت                         جان وتن ناقابل "میثم" بفدایت

                            این از کرم توست که تا بودم و هستم

                             مداح و ثنا خوان شما بودم و هستم

                                                (نخل میثم ج1)