دروازه شام ومجلس یزیدملعون

دروازه شام ومجلس یزیدملعون

شامیان! من داغدارم، هلهله کمتر کنید گشته سرتاسر چراغانی تمام شهر شام فتنه و بیداد و بلا بود شام کنار طشت طلاست فاطمه مهمان من(مجلس یزید)ضربت چوب و گل چیده کجا یا مزن چوب جفا را بر لب و دندان من شـام بـلا تیره‌تـر از شـام بود هر جا سخن از زینب و دروازه شام است کی دیده کنار هم جام می و قرآن را چوب ستم و سر بریده بحر طویل شهر شام حورا و طناب؟ وای بر من پیشانی و سنگ لب‌بام است اینجا فاطمه! مادر سادات! چه آمد به سرت؟ شگفتا! صوت قرآنت بپا کرده است غوغایی بر تخت غرور اگر نشستی بار دیگر رو سوی شهر شام کردم آه، یاران روزگارم شام شد شامیان خنده به زخم جگر ما نزنید بازگشتم آتش از پا تا به سر باز جغد غم به قلبم خانه کرد شب در آن ویران سرا خورشید تافت کاروان، عزم خروج از شام کرد روز ما در شامتان جز شام ظلمانی نبود نه روز عید صیام و نه عید قربان است خروش خون و سروش قیام می شنوم جهانیان همه با پای جان به شام روید طشت، حیرت زده ی نغمه ی قرآن من است ای کربلاییـان به سوی شام، رو کنید دل آتش زده، آتش زده در مجلس شام است، همانا عالم همه جا در نظرم شام خراب است ای شامیان ز چشـم پیمبـر حیا کنید همانا اول ماه صفر بود شامیان کاش شود باودتان با اینکه در خرابه شام است جای من گل پرپر شده ای باغ و بهارش اینجاست ای شامیان ز چشم پیمبر حیا کنید هلال یک شبه! ای ماه افتاب جمال